Ik kreeg een telefoontje van een goede vriendin. Echt waar oprecht iemand waar ik enorm in geloof.  Echter was in eind september ons laatste telefoontje.. Ik wist niet waarom! Tot ze me vandaag belde. Het gesprek verloopt moeizaam. Er vallen harde, eerlijke woorden! Alleen voor mij niet te vatten.

Dus ... mijn vraag .... Hoe bekijken jullie me als je nu pas te weten komt dat ik al sinds het slecht gaat met ons Anke* anti-depressiva slik?

Bekijk resultaten

Reactie plaatsen

Reacties

Sonja roggemans
2 jaar geleden

Dag Karen, ik heb eindelijk nu eens u verhaal gelezen. Tja, meiske jij hebt al veel meegemaakt.
Als ik je toen zag in koopcenter schrok ik wel.
Wel we hebben al zo dikwijks gezegd dat we eens moeten afspreken , dat moet we zeker doen. Laat me iets weten, zal voor u waarschijnlijk beter zijn na de paasvakantie.Maar laat ons nu echt eens afspreken. Groetjes e die knuffel x sonja

Steps Bea
2 jaar geleden

Lieve karen , ik ben al 9 jaar in jullie gezin , ik verschoot er eigenlijk zelf van dat dat al zolang is . Jullie helpen op welke manier ook , doe ik graag en met heel mijn hart , , strijken , poetsen , Nore op de bus zetten of naar school brengen , een luisterend oor zijn , af en toe een grapje proberen te maken , samen lachen , samen een traantje wegpinken , welke hulp jullie nodig hebben , weet dat ik steeds mijn best zal doen om jullie te helpen . En dat meubilair , die scharnieren die moeten af en toe al eens gesmeerd worden zenne :-) maarja het worden stilletjes aan antieken kasten ook hé :-)

Knuffel

Bea

Iris Quisenaerts
2 jaar geleden

Wie ben ik om te oordelen hoe iemand anders met het leed en het verlies van zijn/haar eigen kind omgaat.
De kans is groot dat ik het in jouw plaats ook nodig zou hebben om te kunnen blijven functioneren!

Maak jouw eigen website met JouwWeb