Begin februari 2021 moest ik na MRI onderzoek naar Professor Michielsen. Hij raadde me een operatie aan. Hernia’s wegnemen en decompressie van mijn ruggenmergkanaal. Door al mijn angst heen sprak hij me moed in. Stelde hij mij gerust en gaf me vooral hoop dat de pijn die ik had zou verbeteren.

19 april

Telefoon van de verpleegkundige orthopedie. Twee weken vroeger dan gepland kon de operatie doorgaan omdat de andere patiënt die gepland stond zijn implantaten nog niet beschikbaar waren. Een vat vol emoties. Nog zoveel te regelen. Nog zoveel dat ik wou doen voor ik binnen ging. Maar eigenlijk ook er helemaal klaar voor …

21 april

Ik moest gisteren binnen komen. Een bloedname, EKG en een ontsmettingsbad gingen vooraf. Eigenlijk heel rustig geslapen. Vroeg in de ochtend. De verpleegkundige zwaait de deur open. Laat de zon binnen en doet mijn sexy witte trombose kousen aan. Ze komen me al halen… Spannend… De gevreesde operatie aan mijn rug. Daar waar ik al heel mijn leven angst voor had dat dit ooit eens op het programma ging staan. Operatie verloopt vlotIk mag al snel naar de kamer. “Beweeg U tenen is mevrouw” zei de verpleegkundige. Dat gaat vlot zei ze snel… YES! Voor mij heel belangrijk. Operatie is dus geslaagd! Geen zenuwen geraakt want ik kan mijn tenen in alle richtingen draaien. Een zeer vlot herstel zorgt ervoor dat ik na 5 dagen het ziekenhuis mag verlaten. Wel met liggend vervoer, dus de ambulance in en thuis een welkomstcomité dat klaar stond.

Home sweet Home!

29 april

2 dagen al thuis. Veel rusten in de zetel en af en toe rondwandelen. Het gaat eigenlijk allemaal goed. Ik voel me goed. De pijn is onder controle en ik krijg wel wat bezoek.

Die namiddag komt ons Yaya langs. Ze komt me Libelle’kes brengen zodat ik me niet zou vervelen. Toch fijn als de mensen begaan zijn. Yves komt thuis van de korte opvang en hij gaat in bad. Ons Nore is mee naar Tante Elke en Nonkel Kris na school en voor het avondeten. De bel gaat… persoon X staat voor mij. “Is Yves thuis, want ik zou iets moeten bespreken over de hond”, zegt ze.

“Die zit in bad, binnen een uurtje kom je maar terug”, antwoord ik. De deur gaat toe. Anderhalf uur later gaat de bel terug. Opnieuw stond persoon X voor de deur. Ik vraag om misschien op de oprit te gaan staan omdat corona nog altijd heerst en afstand belangrijk is. Yves staat ondertussen ook in de gang. Samen gaan we naar buiten...