Maandag kreeg ik van de dokters het fiat dat ik naar huis mocht gaan met de nodige rust. Geloof me! Het is een heel zwaar herstel. Tot 8 juli heb ik bedrust. Behalve aan tafel voor te eten, of een zonnestraaltje op te vangen tijdens een wandeling in de rolstoel kan ik niet veel meer doen. Ik ben vandaag de eerste keer deftig uit mijn bed opgezet door de verpleegkundige. Dus heb ik nu de tijd om iets te schrijven. 5 minuten en stik kapot. Ik slaap bijna dag en nacht. Maar ik ben heel dicht bij de liefste mensen om me heen. Ik krijg bezoekjes en dat vind ik ook wel heel fijn! En het allerbelangrijkste op dit moment ...
Ik krijg dagelijks meerdere keren verzorgen van dit fantastische team! Als je thuisverpleging nodig hebt, dan moet je hen zeker bellen! Ik ben er super tevreden van!