KAN HET EENS ANDERS ZIJN?

Midden maart moest Yves binnen voor zijn jaarlijkse onderzoeken.
Daar bleek dat zijn bloedvaten rond zijn hart "ziek" zijn.
Niet meer te herstellen met een ballondilatatie en ook niet door een stent te plaatsen.
De kans op een hartinfarct ligt dan blijkbaar voorhanden. 
Wordt dit een klein of groot infarct weten we niet.
Gaat Yves dit voelen of problemen door ondervinden weten we niet. 
Met dit gevoel moest hij naar huis 23 maart...
Dat komt binnen! 19 jaar getransplanteerd en dit verdict! 
Niet wetende hoelang dit hart het nog volhoudt en beseffende
dat een 2de transplantatie niet meer mogelijk zal zijn door die zieke bloedvaten. 
Het enige wat wij dan als gezin nog willen doen is genieten.
Doen wat we graag doen. Eten wat we graag eten. Zijn wie we willen zijn. 
Ongedwongen, ongestoord en vooral met veel liefde voor elkaar. 

Maar het ging goed sindsdien. Geen specifieke klachten ofzo. Tot.... vorige week donderdag.
De dag was zoals anders van start gegaan. 
Als Yves thuis kwam van de Korte Opvang was hij helemaal uitgeput.
Na het rusten ging dit niet over. Parameters spraken al voor zich. Saturatie te laag.
Pols te hoog. Verhoging van temperatuur. De huisarts raadde ons aan van naar het Uza te rijden.
Mogelijks covid. Dan moeten we de transplant coördinator ook nog bellen vooraleer we echt "kunnen" gaan.
Dus die gebeld en die gaf ook het fiat van af te komen op't "gemakske"
Kris voerde Yves naar het Uza. Hier zelf was hij slap, maar kon nog stappen, praten en dus ook de auto ingaan.
Tegen ze in het Uza waren, was hij volledig buiten bewustzijn.
Arts en verpleegkundigen hebben hem dan uit de auto komen halen.
Kris kreeg zijn mond vol van die arts! Jij had naar Bornem moeten gaan of een ambulance moeten bellen,
want dit is onverantwoord naar hier komen! En bovendien als je onderweg een ambulance moet bellen,
krijg je er blijkbaar nog een boete bovenop! Maar ja!
Wij bellen 2 artsen die ons bevestigen dat we best zelf naar het Uza rijden. Begrijpen wie begrijpen kan zeker... 

Verdict op spoed is vocht op de longen! Maar van waar komt dat natuurlijk he...
Waarschijnlijk van zijn hart of is het van iets anders... 
Voorlopig weten we nog niet veel meer.
Yves ligt op de cardio afdeling, maar met hartbewaking.
Morgen bespreken de artsen dit verder.
En hopelijk kunnen ze met medicatie hem helpen, zodat hij snel terug thuis is. 

Ik post dit nu omdat als ik jullie tegenkom, jullie me zeggen,
"Alé..., laat dan toch iets weten." 
Lieve mensen, we proberen ons hier thuis recht te houden en te redden.
De tijd en energie die we over hebben spenderen we liever dan met elkaar. 
We mogen dan ook maar met 2 vaste personen binnen in het Uza wat verschrikkelijk is vind ik! 
Yves moest zelf gisteren tekenen als hij naar de cafetaria wou dat hij op eigen risico dit deed... 
dan bleven we toch maar op de kamer. Ons Nore mocht ook mee omdat ze -12 is. 
Ze ziet er vanaf dat papa daar ligt. Gelukkig was ons Zoë erbij om met ons Nore even afleiding te zoeken in het halen van drinken.
Grote zus ons terug thuis afgezet en dan hebben we ons met z'n 4en in ons bed gelegen. 
Een fijne avond, ondanks dat we onze papa wel gemist hebben.