Ik kreeg gisteren telefoon van dokter Smeets. Zij is arts van het VAPH en beslist mee over mijn incontinentieforfait. De tekst dat ik hier ook bij 'papierwerk' heb achtergelaten was tot bij haar gekomen. Ze wou mezelf contacteren om hun kant van het verhaal uit te leggen, omdat mijn mail haar dusdanig niet onberoerd liet.

Het gesprek begon eerst met warme wensen voor het nieuwe jaar. Gevolgd door haar eigen voorstelling en de vraag of ik het wel oké vond dat ze me persoonlijk belde i.p.v. de thuisverpleging te contacteren. Ze zei onder andere dat elke arts zijn vakgebied heeft en patiënten te vaak onwetend aansturen op 1  of enkele "categorieën" dat ze zelf opperen zoals bij mij orthopedie, neurologie en fysische geneeskunde. Het was voor mij dan ook aannemelijk dat ik er bij het post-cauda-equina-trauma een urinaire incontinentie heb aan overgehouden. De afspraak bij de uroloog was inderdaad nodig voor verdere opvolging. Zij sprak ook haar grote bezorgdheid uit, dat ik als 37 jarige vrouw door het leven ga met pampers en sondage-systemen terwijl er misschien in de medische wetenschap de kans bestaat dat er toch ergens een oplossing kan geboden worden. Hierbij moest ik haar echter teleurstellen dat er geen zenuwherstel is bij mij en ik er dus geen herstel mogelijk is. Misschien... Hopelijk... vinden ze in de toekomst wel "DE" oplossing voor mij! Na haar toelichting vroeg ze me wat ik haar nog wou zeggen....